Voor mij is het een morele kwestie.
Ik voel verantwoordelijkheid voor het voortbestaan van de wereldbevolking en onze natuurlijke ecosystemen.

Onlangs heb ik gefascineerd twee weken lang zitten kijken naar een programma op de Duitse tv over drie Zweden die met een zeilboot van Groenland naar Alaska wilden zeilen via de Noord-Westpassage. Het was alsof ik het zelf meemaakte, zo indringend en integer gefilmd. De smeltende ijskap, de gletsjers die in zee donderen en de hulpeloze oorspronkelijke inlandse bevolking, de Innuits, lieten me niet koud. Alaska met zijn enorme ecologische verwoesting door oliewinning, het is niet om aan te zien. Eilanden overstromen daar door stijging van de zeespiegel en door het verdwijnen van de bescherming van ijs tegen de heftige noordpoolstormen. Een drama door de opwarming van de aarde dat niet meer te stoppen lijkt.

Momenteel zendt de EO een prachtig programma uit over de moesson in Azië. Hierbij zie je de bedreiging van klimaatverandering. En denk eens aan die indrukwekkende uitzending van Max over sterrenkijken en de plaats en schoonheid van de aarde in het heelal. We zijn allemaal opgebouwd uit ruimtestof, ontstaan bij explosies van supernova’s.

Tegenstelling
Wat staat schoonheid in tegenstelling tot de effecten van de oliewinning in Nigeria, de verwoesting in de USA bij de schaliegasexploitatie, de teerzandwinning in Canada, de destructie van leven in Japan door explosie van een kerncentrale, de ontdooiing van de permafrost in Siberië door GAZPROM, de bruinkoolwinning in Duitsland. En in ons eigen land, in Groningen, voelen de mensen zich niet meer veilig door aardschokken ten gevolge van gaswinning.

Wind
Nederland een land van de wind, door de wind en in de wind. Altijd hebben we ervan geprofiteerd. Windmolens hebben ons drooggemalen, het graan is door de korenmolen gegaan en onze schepen van de Oost-Indische compagnie zijn gemaakt uit houten delen die gezaagd zijn door windmolens. Wat maakten die oude molens een lawaai, wat kraakten de karren en hoe vaak stonden ze niet aan het water. Nu is het werelderfgoed. Wat een geluk dat we wind hebben in Nederland! Wij kunnen schone energie leveren, 350 MW in Friesland, naast wat er al staat. Het is weinig maar toch! Moeilijke rekensommen zijn aan mij niet besteed. Ik wil er ook niet over discussiëren. Het moet gewoon anders.

Er is echter een groot probleem: NIMBY.
Het kan en mag overal, maar niet bij mij !!!
Nou lieve mensen, ik kijk onder andere op de molens aan de A7. Ook vanuit onze keuken, bijkeuken en slaapkamers zien we molens. Maar ik zie ze nog nauwelijks, ik hoor ze niet en stinken doen ze al helemaal niet. Er is geen dierenleed mee gemoeid, de biodiversiteit wordt niet aangetast, en ons dorpshuis in Pingjum is energieneutraal gebouwd door geld van de molens.

Ik denk aan mijn kleinkinderen, ik denk aan Syrië en de Oekraïne, ik denk aan de toekomst.

Peter Bijker